Bio je becar, ratar i sanjar
sokacka dusa, gospodin fin
volio pjesmu, tambure, vino
mnoge sam zore docek'o s njim
Spominj'o cesto dva konja vrana
i njivu kojoj ne vidis kraj
u mladoj sumi, na kraju stana
podneva ljetnog trazio hlad
Ref.
S tamburom nocu, kroz brazde danju
pjesme i tuge cudnovat spoj
nikad ko drugi, bio je svoj
bio je svoj, stari moj
Jos jedan pogled sanjarskog oka
bio je srpanj, vecernji zvon
ostade za njim brazda duboka
i kapi rose u oku mom
Ref. 2x