Ko da topi planine pod snegom
ko da gradi mostove nad rekom
i da miris njene kose vrati
u postelju koju delim s nekom
Koja mi se i najgorem divi
sto bi dala sve da me ozivi
a ja kao korenje pod cergom
koje vene za srecom odbeglom
Ref.
Gde lepota njena spava
nosite me tamo
tu sam zelju u zivotu
pozeleo samo
Da me grle ruke njene
da zaplacem kao dete
ko da ona tamo negde cuce
ne zna zelja sta je nemoguce
Ko da kida trnje oko cveca
i na vetru cuva plamen sveca
ko ti reci kao perle nize
u postelji zagrli sa ledja
Ko se tvojoj lepoti sada divi
dok se meni zivome ne zivi
dusa mi je ko perje pod tegom
koja vene za srecom odbeglom
Ref.